سیستم رولت تایر و توت

این سیستم بازی رولت که با نام فرانسوی «Tiers Et Tout a la Boule De Neige» هم شناخته می‌شود، ظاهراً توسط توماس گارسیا، قمارباز افسانه‌ای اسپانیایی، ابداع شد. گارسیا از این سیستم رولت در کازینو هامبورگ استفاده می‌کرد. او بسیاری سیستم‌های رولت را امتحان کرد اما سرانجام این سیستم را انتخاب کرد. گارسیا یک فروشندۀ سیار برای شرکتی فرانسوی بود. او در اوقات فراغتش قمار می‌کرد تا بر درآمدش بیفزاید. او یک برگ‌زن (کسی که روی کارت‌ها نشانه می‌گذارد) بود و از کارت‌های نشان‌دار و تاس بارگرفته برای کسب بردهای متوالی استفاده می‌کرد. در اوت ۱۸۶۰ موجودی حساب قابل توجهی جمع کرد و برای نخستین بار به هامبورگ رفت تا شانس خودش را در برابر کازینو بیازماید. تصمیم گرفت روی رنگ قرمز شرط بزرگ ببندد. بعضاً متحمل باخت‌های سنگین شد، اما در پایان نخستین باری که به کازینو رفت ۲۴۰۰۰۰ فرانک برد. او آنقدر عاقل بود که آنچه را برده بردارد و کازینو را ترک کند. دو هفته بعد برگشت و حتی به موفقیت بیشتری رسید. تصمیم گرفت ۵ بار بانک بازی را خالی کند و یکباره بیش از ۱۷۵۰۰۰۰ اندوخته داشت. او با سودی بیش از ۵۰۰۰۰۰ فرانک کازینو را ترک کرد. پس از دو بار نخستی که به کازینو رفت بیش از ۸۰۰۰۰۰ فرانک کسب کرد. او یک سال بعد در پاییز ۱۸۶۱ برای سومین بار به کازینو برگشت. این‌بار همۀ پولی را که با خود برده بود به‌اضافۀ پولی که می‌توانست از بقیه قرض کند باخت. گارسیا هامبورگ را ترک کرد و هرگز به آنجا برنگشت.

در بازی رولت استفاده از پیشرفت منفی همیشه خطر ازکف‌رفتن ناگهانی سرمایه را به‌همراه دارد، چه با شرط‌های بسیار بزرگ، چه با رسیدن به سقف شرط‌بندی پای میز یا با ایستادن گوی روی خانه‌های صفر/دوصفر وقتی شرط کلان می‌بندید.

این خطر در استفاده از پیشرفت برنده وجود ندارد:

در اینجا شرط‌ها با به‌کاربردن پول کازینو زیاد می‌شوند. فقط یک تعادل پایدار از توالی برد-باخت، که سرمایه را به‌تدریج کم می‌کند، خطرناک است.

روش تایر و توت در بازی رولت

یکی از صورت‌های پیشرفت برنده روش «تایر و توت» است (تایر و توت اصطلاحی فرانسوی‌ست به معنی یک بخش و کل). تایر و توت یک مانور پول است، که در هر شرطی که انتخاب می‌کنید قابل استفاده است.

تایر و توت اساساً بدین‌سان کار می‌کند: ما یک مقدار مشخص پول تعیین می‌کنیم، که یک‌سوم از آن را بار اول شرط می‌بندیم. اگر شرط اول را باختیم، باقی پول، یعنی دوسوم باقی‌مانده، را شرط می‌بندیم. اگر در شرط اول یا دوم برنده شدیم، پول اولیه را با سودی که کردیم افزایش می‌دهیم و باز شرط می‌بندیم، ابتدا یک‌سوم از مبلغ جمع‌شده را و اگر شرط اول را باختیم، باز دوسوم باقی‌مانده را.

بهترین تایر و توتی که می‌شناسیم به قرار زیر است:

۱٫ با ۹ واحد و استفاده از ۳ واحد در شرط‌بندی اول شروع می‌کنیم و اگر باختیم، باقی ۶ واحد را شرط می‌بندیم. اگر یکی از این دو شرط برد، در مجموع ۱۲ واحد خواهیم داشت.

۲٫ حالا ۴ واحد شرط می‌بندیم و اگر باختیم ۸ واحد. برد در هرکدام از این شرط‌ها ما را به ۱۲ به‌اضافۀ ۴، یعنی ۱۶، واحد می‌رساند.

۳٫ حالا ۵ واحد شرط می‌بندیم و در صورت باخت ۱۰ واحد. اگر یک شرط ببرد سرمایه ۱۶ به‌اضافۀ ۵، یعنی ۲۱، واحد می‌شود.

۴٫ شرط بعدی با ۷ واحد است، و در صورت باخت با ۱۴ واحد. یک برد سرمایه را به ۲۱ به‌اضافۀ ۷، یعنی ۲۸، واحد می‌رساند.

۵٫ شرط بعدی با ۹ واحد است، و باز با احتساب یک برد و یک باخت سرمایه به ۲۸ به‌اضافۀ ۹، یعنی ۳۷، واحد می‌رسد.

۶٫ حالا با ۱۲ واحد شرط می‌بندیم و با یک باخت ۲۴ واحد. سرمایۀ تازه ۳۷ به‌اضافۀ ۱۲، یعنی ۴۹، واحد است.

۷٫ دور بعد: ۳۰ / ۱۵، سرمایه ۴۹ به‌اضافۀ ۱۵ مساوی با ۶۴ واحد.

۸٫ دور بعد: ۴۰ / ۲۰، سرمایه ۶۴ به‌اضافۀ ۲۰ مساوی با ۸۴ واحد.

۹٫ دور بعد، ۵۰ / ۲۵، سرمایه ۸۴ به‌اضافۀ ۲۵ مساوی با ۱۰۹ واحد.

بعد از مرحۀ ۶، ۴ واحد و بعد از مرحلۀ ۷ باقیِ ۵ واحد را از سرمایه (اولیه) برمی‌داریم. حالا با پول کازینو بازی می‌کنیم (یعنی با پولی که طی این مراحل از کازینو برده‌ایم، و بدون موجودی اولیه‌مان).

از مرحلۀ ۹ روی شرط ۵۰ / ۲۵ می‌مانیم تا زمانی که دو بار پیاپی ببازیم.

مسلماً این صورت از مدیریت پول بسیار جالب است چون تا زمانی که به دو باخت پیاپی نرسیم به‌سرعت به اندوختۀ ما اضافه می‌شود. همان‌طور که اشاره شد می‌توان از تایر و توت به‌همراه هر شرط منتخبی از شانس‌های پنجاه‌پنجاه استفاده کرد. برای سهولت درک این روش جدول زیر شرط‌بندی روی رنگی را نشان می‌دهد که گوی در آخرین دور روی آن ایستاده است.

اگرچه در ۴ شرط نخست در مجموع می‌بازیم، کل دورهای بازی با عایدی بیش از ۲۰۰ واحد به پایان می‌رسد!